مسائل حقوقی ازدواج موقت

حضانت کودکان تا سن هفت سالگی به عهده مادر است و از آن به بعد ، در صورتی که پدر شرایط لازم برای حضانت فرزند را داشته باشد ، تا سن بلوغ ، حضانت فرزند خود را به عهده خواهد داشت . بر این اساس ، حضانت فرزند دختر از سن هفت سالگی تا سن نه سالگی با پدر است و حضانت فرزند پسر نیز از سن هفت سالگی تا سن پانزده سالگی ( سن بلوغ ) بر عهده پدر قرار خواهد گرفت . فارغ از بحث سن حضانت فرزند ، در قانون مدنی مواردی پیش بینی شده است که در صورت وجود آنها ، حضانت از دارنده آن لغو می گردد و دیگر نمی توان حضانت فرزند را به شخص مورد نظر سپرد که موارد سلب حضانت در ماده 1173 قانون مدنی مورد اشاره قرار گرفته اند . به موجب این ماده : " هرگاه در اثر عدم مواظبت [...]

کودکان بد سرپرست باید دارای یک سری شرایط باشند تا بتوان سرپرستی آن را به عهده گرفت و اطلاع از این شرایط برای خانواده میزبان حائز اهمیت می باشد. به همین خاطر، در این بخش از مقاله به شرایط کودکان بد سرپرست برای به سرپرستی گرفتن پرداخته می شود که به شرح زیر است: - سن کودک تا ۱۸ سال تمام شمسی باشد. - کودک باید مشمول یکی از بندهای ماده ۸ قانون حمایت از کودکان و نوجوانان مصوب 1392 یا یکی از بندهای ماده ۳ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان مصوب سال ۱۳۹۹ باشد. ماده 8 قانون مذکور مصوب 1392 بیان می کند: «سپردن سرپرستی افراد موضوع این قانون در صورتی مجاز است که دارای یکی از شرایط ذیل باشند: الف ـ امکان شناخت هیچ یک از پدر، مادر و جد پدری آنان وجود نداشته باشد. ب ـ پدر، مادر، جد پدری و وصی منصوب ازسوی ولی قهری آنان[...]

بر اساس قانون مدنی ، پدر و مادر ، در قبال فرزندان خود ، ملزم به رعایت تکالیفی هستند که از جمله آنها ، می توان به حضانت و تربیت فرزندان اشاره نمود که حضانت ، ناظر بر مراقبت جسمی از فرزندان و تربیت ، ناظر بر مراقبت روحی و روانی از ایشان می باشد . در حالت عادی که پدر و مادر در یک منزل زندگی می کنند ، حضانت و تربیت ، هم به عهده پدر و هم به عهده مادر می باشد . با این حال ، در مواردی ، ممکن است پدر و مادر ، دچار اختلافاتی شده و قصد طلاق یا جدا شدن داشته باشند . خوشبختانه در این حالت نیز قانون مدنی ، تکلیف حضانت فرزندان بعد از طلاق را مشخص نموده است . بر اساس قانون مدنی ، حضانت فرزندان دختر و پسر ، تا پایان 7 سالگی ، به عهده مادر بوده و[...]

در مورد حضانت فرزند حاصل از عقد موقت نیز قانون مدنی ایران عنوان می کند که مانند عقد دائم است ، یعنی حضانت فرزند حاصل از عقد موقت چه دختر یا پسر تا ۷ سالگی با مادر خواهد و پس از آن ، حضانت و نگهداری به پدر سپرده خواهد شد و در صورت پذیرش حضانت فرزند توسط پدر ، دختر تا ۹ سالگی و پسر تا ۱۵ سالگی می توانند تحت حضانت پدر باشند . پس از این سنین ، یعنی 9 سال برای دختر و 15 سال برای پسر آن ها می توانند ، تعیین کنند که با چه کسی زندگی کنند زیرا دیگر از حضانت خارج می شوند که البته این انتخاب از لحاظ قانونی باید با رعایت مصلحت طفل باشد . اگر پس از ۷ سالگی فرزندان حاصل از عقد موقت یا صیغه و پایان مدت قانونی حضانت فرزند یا فرزندان دختر و پسر، پدر خواهان حضانت[...]

حضانت به معنای نگهداری و مراقبت از کودک است . در قانون مدنی تعریفی از کلمه حضانت ارائه نشده است ، با این وجود مفهوم حضانت را می توان مراقبت و حمایت جسمی و عاطفی از کودکان دانست . بر اساس قانون مدنی ، در صورت جدایی والدین ، حضانت فرزندان چه دختر و چه پسر تا سن هفت سالگی با مادرشان است . بعد از هفت سالگی حضانت فرزندان تا سن بلوغ به عهده پدر قرار می گیرد . در ماده 1181 قانون مدنی ، ولایت قهری پدر و جد پدری نیز مورد پیش بینی قرار گرفته است . بر اساس این ماده ، " هر یک از پدر و جد پدری ، نسبت به اولاد خود ولایت دارند " .  پس ، ولی قهری شخص محجور تنها شامل پدر و جد پدری می باشد . این ولایت تحت عنوان ولایت قهری شناخته می شود . ولایت قهری یعنی[...]

در صورتی که زن و مردی، به واسطه طلاق، از هم جدا شده باشند یا به هر علتی، جدا از یکدیگر زندگی نمایند و در زندگی مشترک خود، صاحب فرزند نیز باشند، اغلب، مساله حضانت فرزندان، مطرح می گردد. عموما افراد، در این خصوص، با یکدیگر، توافق نموده یا مطابق قانون، رفتار می کنند؛ یعنی، تا 7 سالگی، فرزندان، با مادر می مانند و بعد از آن، تا سن بلوغ، با پدر. اما، مساله، زمانی پیچیده می شود که مادر، پس از جدایی از پدر فرزندان خود یا پس از فوت وی، ازدواج کند؛ چراکه بر اساس قانون مدنی، ازدواج مادر، از موارد سلب حضانت محسوب می شود. در چنین شرایطی، برای رعایت مصلحت فرزند، لازم است، هر چه سریعتر، مشخص گردد که حضانت فرزند در صورت ازدواج مجدد مادر با کیست و اینکه آیا با وجود قانون مدنی، خود مادر، شانسی برای حضانت، دارد یا خیر. - حضانت فرزند در صورت ازدواج مجدد[...]

حضانت فرزندان و مراقبت از آنها مطابق ماده 1168 قانون مدنی تکلیف پدر و مادر است ، فلذا آنها حق ندارند از حضانت فرزند خودداری نموده و ترک حضانت نمایند . ترک حضانت فرزند به معنای عدم انجام تکلیف حضانت و نگهداری از فرزند می باشد . در قانون مجازات اسلامی ضمانت اجرای خاصی در مورد جرم ترک حضانت فرزند پیش بینی نشده است . با این وجود ماده 1172 قانون مدنی در مورد ترک حضانت فرزند حایز اهمیت است . بر اساس این ماده ، هیچ یک از ابوین حق ندارند در مدتی که حضانت طفل به عهده آنهاست ، از نگاهداری او امتناع کنند . در صورت امتناع یکی از ابوین ، حاکم باید به تقاضای دیگری ، یا به تقاضای قیم یا یکی از اقربا و یا به تقاضای مدعی العموم ، نگاهداری طفل را به هر یک از ابوین که حضانت به عهده اوست الزام کند[...]

در قانون مدنی ، ضمانت اجرای کافی برای حضانت پیش بینی نشده است . البته ماده 1172 این قانون که هنوز به قوت خود باقیست ، در زمینه ضمانت اجرای حضانت چنین مقرر داشته است : " هیچ یک از ابوین حق ندارند در مدتی که حضانت طفل به عهده آنهاست ، از نگهداری او امتناع کند . در صورت امتناع یکی از ابوین ، حاکم باید به تقاضای دیگری یا به تقاضای قیم یا یکی از اقرباء و یا به تقاضای مدعی العموم ، نگاهداری طفل را به هر یک از ابوین که حضانت به عهده اوست ، الزام کند و در صورتی که الزام ممکن یا موثر نباشد ، حضانت را به خرج پدر و هرگاه پدر فوت شده باشد، به خرج مادر تامین کند . بر اساس این ماده ، دادگاه فقط می تواند پدر یا مادری را که قانونا حضانت به عهده اوست ، به انجام[...]

بر اساس قانون مدنی ، حضانت فرزندان که به معنای مراقبت و حمایت های جسمی و روحی از آنان است ، به عنوان حق و تکلیفی برای والدین شناخته شده است که در درجه اول ، باید با همکاری و مشارکت یکدیگر به این امر مبادرت نمایند ؛ اما گاهی به سبب اختلافاتی که میان زوجین مطرح می شود ، انجام تکلیف حضانت به صورت مشترک ، غیر ممکن می گردد و به همین دلیل لازم است تا مراجع صالح قضایی تصمیم مقتضی در خصوص حضانت طفل را اتخاذ نمایند . نظر به اینکه اختلاف میان زوجین و کشمکش های موجود در روابط خانوادگی ممکن است آسیب های روحی و جسمی به کودک وارد نموده و او را دچار بلاتکلیفی و سردرگمی کند ، هر یک از والدین می توانند از دادگاه تقاضا کنند تا در این مدت ، حضانت را به صورت موقت به آنان سپرده و زمینه آسایش[...]

بر اساس ماده 1169 قانون مدنی، "برای حضانت و نگهداری طفلی که ابوین او جدا از یکدیگر زندگی‌ می‌ کنند، مادر تا سن هفت سالگی اولویت دارد و پس از آن با پدر است." بر اساس این ماده، در صورتی که والدین از هم طلاق بگیرند، یا به هر دلیل جدا از هم زندگی کنند، حضانت فرزند دختر تا رسیدن به سن هفت سالگی، با مادر است و پدر در این خصوص حقی نخواهد داشت. همچنین مستفاد از ماده 1169 قانون مدنی که مادر را تا هفت سالگی، در اولویت برای حضانت فرزند دختر می داند و بعد از آن، حق حضانت را برای پدر در نظر می گیرد، می توان گفت که حضانت فرزند دختر بعد از سن هفت سالگی، بر عهده پدر قرار خواهد گرفت؛ مگر اینکه اختلافی رخ دهد که در این شرایط، قاضی با در نظر گرفتن مصلحت طفل، تصمیم می گیرد. ذکراین نکته ضروری است که البته در این سن، یعنی در[...]