حضانت فرزندان و مراقبت از آنها مطابق ماده 1168 قانون مدنی تکلیف پدر و مادر است ، فلذا آنها حق ندارند از حضانت فرزند خودداری نموده و ترک حضانت نمایند . ترک حضانت فرزند به معنای عدم انجام تکلیف حضانت و نگهداری از فرزند می باشد . در قانون مجازات اسلامی ضمانت اجرای خاصی در مورد جرم ترک حضانت فرزند پیش بینی نشده است . با این وجود ماده 1172 قانون مدنی در مورد ترک حضانت فرزند حایز اهمیت است . بر اساس این ماده ، هیچ یک از ابوین حق ندارند در مدتی که حضانت طفل به عهده آنهاست ، از نگاهداری او امتناع کنند . در صورت امتناع یکی از ابوین ، حاکم باید به تقاضای دیگری ، یا به تقاضای قیم یا یکی از اقربا و یا به تقاضای مدعی العموم ، نگاهداری طفل را به هر یک از ابوین که حضانت به عهده اوست الزام کند و در صورتی که الزام ممکن یا موثر نباشد ، حضانت را به خرج پدر و هرگاه پدر فوت شده باشد ، به خرج مادر تامین کند .
بر اساس این ماده ، دادگاه فقط می تواند پدر یا مادری را که قانونا حضانت فرزند به عهده اوست به انجام وظیفه الزام نماید . لیکن اگر آن شخص بر خلاف حکم دادگاه همچنان از حضانت خودداری نماید ، دادگاه طبق قانون مدنی نمی تواند جز واگذار کردن نگاهداری طفل به دیگری با هزینه پدر و در صورت فوت پدر یا عدم تمکن مالی وی ، به خرج مادر ضمانت اجرای دیگری مقرر کند .
01 نظر
سلام علیکم. از مطالب حقوقی سایت بخصوص بخش حضانت استفاده کردیم. سپاسگزارم. ان شااله جهت عقد موقت به دفتر شما مراجعه میکنم.