کودک را تهدید نکنیم
هرگز کود خود را با کلمهها و شیوههای مختلف کم و زیاد تهدید نکنید. قرار نیست کودکمان را مطیع و بدون هیچ نظر و عقیدهای تربیت کنیم، برعکس، لازم است به کودکان فرصت اندیشیدن و اشتباه کردن بدهیم. تهدید کردن کودک باعث خواهد شد تا اعتمادبهنفس او از بین برود و در آینده هم در درون خودش و هم در ارتباط با دیگران دچار مشکل شود.
بگذاریم خودش حرفش را تمام کنم
اگر کودک شما خیلی آرام و آهسته صحبت میکند، سعی کنید وسط حرفش نیایید و مدام جملههایش را کامل نکنید. بلکه، با آرامش و صبر و حوصله اجازه بگذارید تا او خودش حرفهایش را تمام کند و از این راه به ترس و دلهرهٔ خود برای صحبت کردن در حضور دیگران مقابله کند.
به شیوهٔ حرف زدنمان دقت کنیم
بچهها فقط به صحبتهای شما توجه نمیکنند، بلکه وضعیت، حرکات بدن، اضطراب، نگرانی، لحن و تن صدایتان راهم میبینند و میشنوند. پس هنگام حرف زدن با کودکان به این موارد نیز توجه کنید. یعنی اگر حالتان خوب نیست و از چیزی ناراحت هستید، بهتر است کودکتان را در این ناراحتی سهیم نکنید یا اصلاً سعی نکنید با او در این مورد درددل کنید.
از کودک تعریف کنیم
برای کودکان نوپا، آرام نشستن و شلوغ نکردن سخت و طاقتفرساست و اگر از او برای گاهی و در زمان لازم ساکت بودنش تعریف نکنید، احساس میکند به او توجهی نکردهاید. به دنبال آن اگر کودک نتواند توجه مثبت یعنی تعریف و تمجید والدینش را جلب کند، به سراغ امتحان کردن و جلب توجه منفی خواهد بود و به مرور زمان اگر او حس کند در جلب توجه منفی موفقتر از جلب توجه مثبت است، شیوهای را که نتیجهٔ بهتری دارد انتخاب خواهد کرد، پس در تعریف کردن از کودکتان بسیار سخاوتنمد باشید.