مطابق با قانون حمایت از خانواده مصوب سال 1353؛ باید بیان نمود که مرد در همه حالات، اجازه ازدواج مجدد را با وجود همسر اول، ندارد و تنها در شرایط به خصوصی می تواند همسر دوم اختیار نماید. ماده 16 همین قانون، در خصوص شرایط ازدواج مجدد مرد بیان می دارد: «مرد نمی تواند با داشتن زن، همسر دوم اختیار کند مگر درموارد زیر:
1- رضایت همسر اول
2- عدم قدرت همسر اول به ایفای وظایف زناشویی
3- عدم تمکین زن از شوهر
4- ابتلاء زن به جنون یا امراض صعب العلاج موضوع بندهای ۵ و۶ ماده ۸ (ابتلا هر یک از زوجین به امراض صعب العلاج به نحوی که دوام زناشویی برای طرف دیگر در مخاطره باشد. جنون هر یک از زوجین در مواردی که فسخ نکاح ممکن نباشد.)
4- محکومیت زن وفق بند ۸ ماده ۸ (محکومیت زن یا شوهر به حکم قطعی به مجازات پنج سال حبس یا بیشتر یا به جزای نقدی که بر اثر عجز از پرداخت منجر به نج سال بازداشت شود یا به حبس و جزای نقدی که مجموعا منتهی به پنج سال یا بیشتر حبس و بازداشت شود و حکم مجازات در حال اجرا باشد.)
5- ابتلاء زن به هر گونه اعتیاد مضر برابر بند ۹ ماده ۸ (ابتلا به هر گونه اعتیاد مضری که به تشخیص دادگاه به اساس زندگی خانوادگی خلل وارد آورد و ادامه زندگی زناشویی را غیرممکن سازد)
6- ترک زندگی خانوادگی از طرف زن
7- عقیم بودن زن
8- مفقودالاثر شدن زن برابر بند ۱۴ ماده ۸. (در مورد غایب مفقودالاثر با رعایت مقررات ماده ۱۰۲۹ قانون مدنی)
بنابراین، در صورت عدم وجود یکی از موارد فوق، به مرد اجازه ازدواج مجدد و اختیار نمودن همسر دوم، داده نخواهد شد. همچنین، به منظور صحت ازدواج دوم، رعایت شرایط کلی نکاح نیز امری ضروری می باشد که برخی از این شرایط به شرح زیر می باشند:
الف- اهلیت زن و شوهر
ب- قصد و رضای طرفین
ج- مشخص و معین بودن طرفین عقد نکاح