تفاوت حضانت و ولایت

حضانت به معنای نگهداری و مراقبت از کودک است . در قانون مدنی تعریفی از کلمه حضانت ارائه نشده است ، با این وجود مفهوم حضانت را می توان مراقبت و حمایت جسمی و عاطفی از کودکان دانست . بر اساس قانون مدنی ، در صورت جدایی والدین ، حضانت فرزندان چه دختر و چه پسر تا سن هفت سالگی با مادرشان است . بعد از هفت سالگی حضانت فرزندان تا سن بلوغ به عهده پدر قرار می گیرد .

در ماده 1181 قانون مدنی ، ولایت قهری پدر و جد پدری نیز مورد پیش بینی قرار گرفته است . بر اساس این ماده ، ” هر یک از پدر و جد پدری ، نسبت به اولاد خود ولایت دارند ” .  پس ، ولی قهری شخص محجور تنها شامل پدر و جد پدری می باشد . این ولایت تحت عنوان ولایت قهری شناخته می شود . ولایت قهری یعنی سلطه ای که پدر و جد پدری بر فرزندان محجور خود دارند . این ولایت از آن جهت ولایت قهری است که پدر و پدر بزرگ به حکم قانون و اجبارا ، به محض تولد طفل ، بر او ولایت خواهند یافت . در واقع ، ولایت قهری یک نوع سمت و وظیفه است که به حکم قانون به پدر و جد پدری داده شده است .

همانگونه که اشاره شد ، حضانت ناظر بر مراقبت جسمی از کودکان می باشد . حضانت فرزندان بر اساس قانون مدنی ، حق و تکلیفی است که به عهده پدر و مادر قرار گرفته است و تا سن بلوغ فرزندان ادامه می یابد . بعد از سن بلوغ ( دختران نه سال تمام قمری ، پسران پانزده سال تمام قمری ) کودکان از حضانت والدین خود خارج می شوند . اما ولابت بر فرزندان یا ولایت قهری ، نوعی تسلط بر اشخاص محجور می باشد که بر عهده پدر و جد پدری می باشد .