طلاق بائن، یکی از انواع طلاق در قانون و اسلام بوده که قانون مدنی، آن را در ماده 1143، پیش بینی کرده و بر انواع آن در ماده 1145، تصریح نموده است. چنانچه طلاق، یکی از انواع مذکور در ماده 1145 باشد، طلاق، بائن محسوب می گردد و مرد در مدت عده، از حق رجوع از طلاق، برخوردار نیست.
طلاق زنان یائسه، یعنی زنانی که به اقتضای سن، دیگر قادر به دیدن عادت ماهانه خود نبوده؛ همچنین، طلاق بانوان باکره یا در اصطلاح حقوقی، غیر مدخوله، از انواع طلاق بائن بوده که پس از صدور حکم و جاری شدن صیغه طلاق، زن و مرد به یکدیگر، نامحرم خواهند شد و مرد در مدت عده طلاق بائن، از حق رجوع به همسر خود، برخوردار نخواهد بود.
طلاق خلع و مبارات نیز، از دیگر مصادیق طلاق بائن بوده و البته، تا مادامی بائن محسوب می گردند که زن، در مدت عده طلاق، از بذل خود به مرد (فدیه) برای صدور حکم طلاق، رجوع نکرده باشد؛ که توضیحات لازم در این باره، در تیتر قبلی مقاله، ارائه شد و جهت جلوگیری از تکرار، از ذکر آن ها، پرهیز می گردد.
باید مد نظر داشت، در مواردی که مرد، با الزام دادگاه، همسر خود را طلاق می دهد، نظیر زمانی که زن، عسر و حرج و مشقت خود در ادامه زندگی با همسر را به محکمه اثبات نموده و دادگاه، اقدام به صدور حکم طلاق کرده است، طلاق، بائن محسوب می گردد؛ چراکه اگر در چنین طلاقی، حق رجوع به مرد داده شود، نوعی نقض غرض محسوب شده و حکم دادگاه و کل روند رسیدگی، برای الزام مرد بر طلاق زنی که به علت عدم امنیت جانی، ترک انفاق و… در عسر و حرج است، بیهوده خواهد بود. شایان ذکر است، در روند قضایی، عموما به طلاق خلع، طلاق توافقی نیز می گویند و در اغلب مواردی که زن و مرد، توافق بر طلاق دارند، در حکم محکمه، نوع طلاق، خلع بائن، ذکر می شود.