مسائل حقوقی اجرائیه

بر اساس ماده 1082 قانون مدنی ، " به مجرد عقد ، زن مالک مهر می شود و می تواند هر نوع تصرفی که بخواهد در آن بنماید " . بر اساس این ماده ، مالکیت زن بر مهریه به محض انعقاد عقد نکاح به وجود می آید . از جمله آثار مالکیت زن بر مهریه هم این است که به محض وقوع عقد ، می تواند تمامی مهریه تعیین شده را مطالبه نماید و یا اقدام به بخشش مهریه به همسرش نماید . البته نکته مهمی که باید به آن اشاره کنیم آن است که زن به محض وقوع عقد مالک مهریه می شود اما اگر قبل از رابطه زناشویی مثلا در دوران عقد از همسرش جدا شود ، تنها نصف مهر به او تعلق می گیرد . یعنی زمانی زن می تواند تمام مهریه اش را مطالبه کند که رابطه زناشویی میان زوجین برقرار شده باشد . سوالی که ممکن است در اینجا مطرح شود آن است که آیا به زن نازا هم مهریه تعلق می گیرد  پاسخ به این سوال با در نظر داشتن مالکیت زن بر مهریه آسان می شود . یعنی همانطور که گفتیم ، هر زنی به محض اینکه عقد کرد ، مالک مهریه ای می شود که به او تعلق گرفته است ؛ حتی زن نازا . بنابراین ، در صورتی که با زن نازا رابطه زناشویی بر قرار شده باشد ، او مستحق تمام مهریه است و جزء موارد عدم تعلق مهریه نیست . با این حال در صورتی که پیش از وقوع رابطه زناشویی [...]

یکی از روش های مطالبه مهریه ، مطالبه مهریه از طریق اجرای ثبت می باشد . هرچند که اکثر مردم برای مطالبه مهریه خود به دادگاه مراجعه می کنند ، اما باید دانست که علاوه بر مراجعه به دادگاه می توان با مراجعه به دفترخانه ای که در آن ازدواج کرده اند ، اقدام به مطالبه مهریه کرد . در واقع به دلیل اینکه سند یک ازدواج یک سند رسمی محسوب می شود ، قانونگذار این اختیار را به زن داده است تا با به اجرا گذاشتن این سند اقدام به مطالبه و وصول مهریه اش کند . در این حالت زن می تواند به دفتر ازدواجی که عقد در آن ثبت شده است مراجعه کند و فرم وصول مهریه از طریق اجرای ثبت را پر کند . در این حالت سردفتر ازدواج اقدام به صدور اجراییه می نماید و به اطلاع مرد می رساند . پس از اینکه این موضوع به اطلاع مرد رسید ، ظرف ده روز باید دین یا بدهی خود را بپردازد یا ترتیبات پرداخت آن را فراهم کند ، در غیر این صورت اجرای ثبت معادل مهریه زن را از اموال او بازداشت یا توقیف می کند و در صورت عدم پرداخت مهریه زن ، اقدام به فروش اموال مرد و پرداخت آن به زن می کند . البته این اموال نباید جزء مستثنیات دین باشد . ناگفته نماند که اقدام ثبتی برای وصول مهریه ، نیازمند پرداخت هزینه دادرسی است . برای اطلاع از هزینه به اجرا گذاشتن مهریه از طریق ثبت کلیک کنید .[...]

همین که زن و مرد به عقد هم درآمدند ، بر اساس شرع و قانون ، مکلف به انجام اموری در قبال یکدیگر می شوند . یکی از این تکالیف که به لحاظ قانونی بر عهده زن قرار گرفته است ، تمکین می باشد . تمکین از شوهر در دو معنای عام و خاص مطرح است . تمکین عام یعنی اطاعت از شوهر در امور کلی زندگی خانوادگی و تمکین خاص هم ناظر بر روابط زناشویی میان زوجین است . اما عدم تمکین از سوی زن سبب می شود که زن  مرتکی نشوز شود و حق دریافت نفقه خود را از دست بدهد . یعنی در صورتی که مرد بتواند عدم تمکین از سوی زن را به اثبات برساند ، دیگر وظیفه ای برای پرداخت نفقه نخواهد داشت . - رابطه عدم تمکین و مهریه پرداخت مهریه زن وظیفه ای برای مرد است . همچنین ، تمکین زن از شوهر نیز وظیفه ای است که بر عهده شوهر قرار گرفته است . اما این دو تکلیف ارتباطی به یکدیگر ندارند . یعنی در صورتی که زن از تمکین در برابر شوهر خودداری نماید ، از آن جهت که به محض عقد نکاح مالک مهریه اش شده است ، باز هم می تواند مهریه اش را مطالبه کند . عدم تمکین زن تنها سبب از بین رفتن حق نفقه وی می شود ؛ نه مهریه .

بر اساس اصل تعلق مهریه به زن، با وقوع عقد نکاح، زن، مالک مهریه است و چون حق مالکیت دارد، می تواند، هرگونه تصرفی که قصد کند، همچون بخشش مهریه انجام دهد. اما مواردی در قانون پیش بینی شده است که در این شرایط، مهریه به زن تعلق نمی گیرد. - به موجب ماده 1092 قانون مدنی: " هر گاه شوهر، قبل از نزدیکی، زن خود را طلاق دهد، زن مستحق نصف مهر خواهد بود و اگر شوهر، بیش از نصف مهر را قبلا داده باشد، حق دارد، مازاد از نصف را عینا یا مثلا یا قیمتا استرداد کند." بنابراین، اگر قبل از آنکه، نزدیکی بین زوجین رخ دهد، زوج، همسر خود را طلاق بدهد، زن مستحق نصف مهر خواهد بود و بقیه مهریه، به او تعلق نخواهد گرفت، حتی اگر آن را دریافت کرده باشد، شوهر، حق استرداد آن را خواهد داشت. - بر اساس ماده 1088 قانون مدنی : " اگر یکی از زوجین، قبل از تعیین مهر و قبل از نزدیکی بمیرد، زن مستحق هیچ گونه مهری نیست." در نکاح دائم، زوجین می توانند، بعد از عقد، مهر را تعیین کنند، اما بر اساس این ماده، اگر قبل از نزدیکی بین آنها و تعیین مهریه، یکی از آنها فوت کند، در این صورت مهریه به زن تعلق نمی گیرد. - به موجب ماده 1098 قانون مدنی: "در صورتی که عقد نکاح، اعم از دائم یا منقطع، باطل بوده و نزدیکی واقع نشده، زن، حق مهر ندارد و اگر مهر را گرفته، شوهر می تواند آن را استرداد[...]

بر اساس ماده 1082 قانون مدنی ، به محض وقوع عقد ازدواج ، زن مالک مهریه می شود و از همان لحظه مستحق دریافت مهریه خواهد بود . قاعدتا زن از همان لحظه وقوع عقد می تواند مهریه خود را مطالبه کند ؛ با این حال مطالبه مهریه عمدتا در فرضی به وقوع می پیوندد که زن و مرد با یکدیگر اختلاف داشته باشند . با این حال ، بر اساس قانون ، گرفتن مهریه بدون طلاق نیز امکانپذیر است . نکته مهمی که در خصوص مطالبه مهریه وجود دارد آن است که مطالبه مهریه در خصوص مهریه عندالمطالبه و مهریه عندالاستطاعه متفاوت است . به دلیل اینکه در صورتی که مهریه عندالاستطاعه باشد ، زن باید اموالی از شوهرش به دادگاه معرفی کند تا بتواند مهریه را از محل آن وصول نماید . - روش های مطالبه مهریه از آن جهت که مطالبه مهریه زن موضوعی بسیار مهم نزد قانونگذار است ، بر اساس مقررات قانونی و رویه های قانونی ، زن می تواند با استفاده از روش هایی مهریه اش را مطالبه کند . بر این اساس ، مطالبه مهریه از دو روش امکانپذیر است . راه اول مطالبه مهریه ؛ همانگونه که در عرف معمول است آن است که زن با مراجعه به دادگاه خانواده دادخواست مطالبه مهریه را تقدیم می کند . این امر نیازمند رسیدگی در دادگاه و صدور حکم مبنی بر پرداخت مهریه است . اما روش دوم مطالبه مهریه آن است که زن باید به جای دادگاه به اجرای ثبت مراجعه کند و[...]

از جمله مهم ترین حقوق مالی که به موجب عقد ازدواج به زن تعلق می گیرد، مهریه است . بر اساس ماده 1082 قانون مدنی " به مجرد عقد ، زن مالک مهریه می شود و می تواند هر نوع تصرفی که بخواهد در آن بنماید " آن گونه که از این ماده بر می آید ، به محض این که عقد ازدواج میان زن و مرد بسته شد زن مالک مهریه ای است که قبل و پس از مرگ مرد بر ذمه او قرار گرفته است و می تواند هر گونه که بخواهد آن را مطالبه کند یا حتی با بخشیدن مهریه ذمه مرد را بری کند . مهریه زن در هر صورت حتی بعد از فوت شوهر قابل مطالبه است و مسائلی همچون رابطه نامشروع ، نشوز و عدم تمکین او ارتباطی به دریافت مهریه از طرف او و پرداخت مهر زوجه توسط مرد نخواهد داشت . اگر مرد پیش از این که با همسرش نزدیکی کند فوت شود ، زن همچنان می تواند مهریه خود را از ترکه مرد دریافت کند و از این لحاظ با طلاق تفاوت دارد که مهریه دختر باکره بعد از طلاق برابر با نیمی از مهریه ای است که در عقد تعیین شده است اما اگر شوهر پیش از ارتباط زناشویی فوت کند ، زن مستحق تمام مهریه خواهد بود . طبق ماده 226 قانون امور حسبی ورثه مجبور به پرداخت مهریه نیست و در صورتی که ترکه به اندازه کافی برای پرداخت مهریه یا دیگر دیون متوفی نباشد ، اموال باقی مانده به نسبت بدهی بین طلب کاران تقسیم می شود : "ورثه ملزم نیستند[...]

یکی از مهمترین حقوق مالی که به موجب قانون، به زنان تعلق می گیرد، مهریه می باشد. بر اساس ماده 1082 قانون مدنی، به محض عقد، زن مالک تمام مهر می شود و می تواند هر گونه تصرفی که بخواهد در آن بنماید. در این زمینه، تفاوتی بین عقد موقت و عقد دائم و زنان باکره و زنان غیر باکره نیست. البته در برخی از شرایط، ممکن است که زن مستحق تمام مهریه نباشد. نظیر زمانی که زن باکره است، عمل نزدیکی نیز میان او و همسرش رخ نداده و در همین حالت، از همسر خود طلاق بگیرد. در صورتی که زنی، باکره از همسر خود طلاق بگیرد، مهریه در طلاق غیر مدخوله بدین صورت بوده که زن، مستحق دریافت نصف مبلغ مهریه ای است که در سند نکاحیه، به عنوان مهریه او مشخص شده است و چنانچه بیش از نصف را دریافت نموده باشد، باید آن را برگرداند. ماده 1101 قانون مدنی، اشعار می دارد:"هرگاه عقد نكاح قبل از نزدیكی، به جهتی فسخ شود، زن حق مهریه ندارد، مگر در صورتی كه موجب فسخ، عنن (عنن به معنای عدم توانایی انجام عمل زناشویی به صورت دائمی و یا برای مدت طولانی است ) باشد كه در این صورت با وجود فسخ نكاح، زن مستحق نصف مهر است." بنابراین، چنانچه نکاح به واسطه عنن فسخ شود، زوجه باکره، به شرط ارائه گواهی بکارت، مستحق نیمی از مهریه است، اما در صورت فسخ نکاح، به هر علتی غیر از عنن، مهریه ای نخواهد داشت.

یکی از موضوعاتی که در ارتباط با مهریه ممکن است به وجود آید، صلح عمری مهریه و بخشیدن مهریه است . از آن رو که زن، به موجب ماده 1082 قانون مدنی، به محض خواندن خطبه عقد، مالک مهریه می شود ، می تواند هرگونه تصرفی که بخواهد در آن انجام دهد . هرگاه خانمی با استفاده از سند عادی یا رسمی ، تمام یا بخشی از مهریه خود را به همسرش ببخشد، به این عمل، بذل یا بخشش مهریه می گویند . محتوای سند تنظیم شده برای بخشیدن مهریه، ممکن است متفاوت باشد، که این موضوع، بر آثار بخشیدن آن نیز اثر گذار بوده و در واقع، در امکان رجوع از بخشیدن مهریه، موثر است. به این صورت که گاهی زن، به موجب سند یا نوشته ای اقرار می کند، که مهریه اش را از مرد گرفته است. در این حالت، بعد از تنظیم اقرار نامه، زن نمی تواند اعادیی کند، زیرا در نظام حقوقی کشور ما، اقرار بعد از انکار مسموع نیست. یا این که زوجه به موجب سندی، ذمه مرد را بری می کند که در این صورت، مرد نسبت به زن در خصوص مهریه، هیچ دینی ندارد. در این حالت نیز، امکان رجوع برای زن وجود ندارد. حالت دیگر این است، که زن مهریه خود را به مرد هبه یا هدیه می کند که در این حالت، سند تنظیم شده، تابع شرایط عقد هبه بوده و با شرایطی، قابل رجوع می باشد. هرکدام از این روش ها با هم متفاوت بوده و آثار متفاوتی را هم به جای می گذارند . - مراحل و مدارک بخشیدن مهریه برای[...]

عقد موقت، که دارای عناوین دیگری همچون نکاح منقطع و ازدواج صیغه است، در جامعه حقوقی و اجتماعی ما، به رسمیت شناخته شده است. در ایران، برای انعقاد عقد نکاح موقت، وجود دو رکن اصلی الزامی می باشد، که آن دو رکن مهریه و تعیین مدت است. احکام مهریه عقد موقت، به موجب قانون، همچون احکام مهریه در عقد دائم است؛ اما در برخی موارد نیز ممکن است با هم تفاوت داشته باشند. مثلا، صحت عقد موقت، منوط به تعیین مهریه است، در حالی که در عقد دائم اینگونه نیست. همچنین، چگونگی تعیین حداقل میزان مهریه صیغه، مساله ای است که معمولا زوج ها در ازدواج موقت، با آن سرو کار دارند. عقد موقت، در نظام شرعی و حقوقی ما به موجب قانون مدنی، به رسمیت شناخته شده است. اما شرایط صحت آن، علاوه بر شرایط صحت عمومی قراردادها( قصد و رضا، اهلیت، موضوع معین، مشروعیت جهت) منوط به وجود دو شرط اساسی دیگر است: اولا، تعیین مدت در عقد موقت الزامی است و قانون گذار، این موضوع را در مواد 1075 و 1076 قانون مدنی مقرر کرده است. دوما، به موجب ماده 1095 قانون مدنی، عدم تعیین مهریه، موجب بطلان عقد نکاح است. بنابراین ، مهریه در عقد موقت، نقش تعیین کننده در صحت این عقد را داشته و تعیین آن، در عقد موقت الزامی است. هرچند عقد موقت و عقد نکاح دائم، در دو بخش مجزا در قانون بررسی شده اند و احکام مخصوص به خود را دارند، اما به موجب ماده 1077 قانون مدنی، احکام مهریه در عقد نکاح دائم و منقطع، مشابه و یکسان است.[...]

مهریه، عبارت است از مالی که به موجب عقد نکاح دایم یا موقت، به ملکیت زن در  آمده و او می تواند، در آن تصرف نموده و یا هر زمان که بخواهد، آن را مطالبه کند. مهریه، می تواند عند المطالبه و حال باشد. در این صورت، باید، به محض تقاضای زوجه، پرداخت شود؛ یا عندالاستطاعه بوده و پرداخت آن، منوط به توانایی مالی زوج باشد. مهر المسمی، مهر المثل ، مهر السنه و مهر المتعه، انواع مهر، بر اساس قانون مدنی می باشند. به موجب ماده 1082 قانون مدنی: " به مجرد عقد، زن مالک مهر می شود و می تواند هر نوع تصرفی که بخواهد در آن بنماید". همانگونه که از این ماده، مشخص می شود، به محض اینکه عقد نکاح، میان زوجین واقع شد، زن، مالک مهریه می شود و هیچ چیز، نمی تواند جلوی این مالکیت را بگیرد. چیزی که به عنوان مهریه، در عقد نکاح، در نظر گرفته می شود، باید مال باشد، قابلیت تملک داشته باشد، متعلق به دیگری نبوده و معین و دقیق باشد. هرچند در عمل، بسیار اتفاق می افتد که زن، موقع طلاق، مهریه را مطالبه کند، اما او، از زمان وقوع عقد، در هر زمان که بخواهد، می تواند، پرداخت مهریه خود را از شوهر درخواست نماید. شایان ذکر است، مسایلی همچون، رابطه نامشروع و نشوز زن یا عدم تمکین وی، مانع از استحقاق زن، نسبت به مهریه نیست. - انواع مهر، بر اساس زمان تعیین آن، شامل: 1- مهر المسمی: از انواع مهر بوده و مالی است که در حین عقد نکاح دایم، با توافق طرفین، به عنوان مهریه زوجه،[...]