مسأله: اگر مرد زنش را طلاق دهد، در صورتی که نزدیکی کرده باشد تمام مهریّه و در غیر اینصورت، نصف مهریّه را باید به او بپردازد.
مسأله: مرد باید حدّاقل به انداز ه ختنه گاه دُخول کرده باشد تا نزدیکی صدق کند.
مسأله: فرقی بین زن باکره و غیر باکره نیست. اگر مرد با همسرش نزدیکی کرده باشد، تمام مهریّه و در غیر اینصورت نصف مهریّه را باید به او بپردازد.
مسأله: اگر زنی که نازا است طلاق داده شود و نزدیکی هم صورت گرفته باشد، مرد باید تمام مهریّه را به او بپردازد.
مسأله: اگر مرد از پشت زن )دُبُر( با او نزدیکی کرده باشد، تمام مهریّه را باید به او بپردازد.
مسأله: نزدیکی از پشت زن )دُبُر( بدون رضایت زن حرام و با رضایت وی کراهت شدید دارد. ضمناً این کار از نظر پزشکی اشکال دارد و بعضاً منشأ بیماریهای گوناگونی میشود و تکرار آن سبب نوعی انحراف جنسی میشود.
مسأله: اگر مرد نزدیکی نکرده باشد ولی انزال صورت گرفته و نطفه به رحم زن منتقل و سبب باردار شدن زن شده باشد، احتیاط واجب آن است که مرد تمام مهریّه را به زن بپردازد.
مسأله: اگر مرد با انگشت یا چیز دیگری به غیر از آلت مردی، بکارت همسرش را از بین ببرد، در صورت عدم رضایت زن تعزیر دارد و زن حقّ دریافت تمام مهریّه را دارد.
مسأله: در عقد ازدواج دائم، اگر زن فوت کند مرد باید تمام مهریه را به وارثان زن بپردازد، حتّی اگر نزدیکی نکرده باشد. امّا اگر فرزندی نداشته باشد، نصف آن به عنوان ارث به شوهر بر میگردد.
مسأله: ارتداد در حکم فوت است و اگر زن مرتد شود، مهریّه مانند زمان فوت به طور کامل باید به ورثه زن پرداخت شود. البتّه اگر نزدیکی نشده باشد، در مورد نصف آن با ورثه مصالحه نمایند.
مسأله: در عقد ازدواج دائم، اگر مهریّه تعیین نشده باشد و زن قبل از نزدیکی طلاق داده شود، طبق آیات قرآن مهریّه به زن تعلّق نمیگیرد و تنها باید هدیّه مناسبی به زن داد.
مسأله: در عقد ازدواج دائم، اگر مهریّه تعیین نشده باشد و زن یا مرد قبل از نزدیکی فوت کند، طبق آیات قرآن مهریّه به زن تعلّق نمیگیرد.
مسأله: در عقد ازدواج دائم، اگر مهریّه قبلاً تعیین شده باشد و مرد قبل از نزدیکی فوت کند، در مورد نصف آن با ورثه مصالحه نمایند.
مسأله: در هنگام طلاق، اگر زن بگوید نزدیکی صورت گرفته و خواستار تمام مهریّه باشد ولی مرد ادّعا کند نزدیکی صورت نگرفته، ظاهر قبول سخن زن است که ادّعای نزدیکی دارد. چون با هم زندگی کرده اند و شب با هم بوده اند ولو یک شب، چه رسد به موردی که مدّتها با هم بوده اند. در اینجا میگوییم ظاهر حال موافق قول به نزدیکی است و الّا هیچ راهی برای اثبات نزدیکی یا عدم آن باقی نمیماند، پس سخن زن را قبول میکنیم و حکم نزدیکی را جاری میکنیم.
مسأله: زن و مرد میتوانند برای پرداخت مهریّه مدّتی را معیّن کنند و یا با هم توافق کنند که زن فقط در هنگام طلاق، مهریّه اش را دریافت کند. امّا اگر زن قبل از طلاق فوت کند، مرد باید مهریّه زن را به وارثان زن پرداخت کند.
مسأله: اگر در هنگام عقد ازدواج دائم برای پرداخت مهریّه مدّتی معیّن نشده باشد، زن میتواند مهریّه خود را فوراً مطالبه کند. بلکه میتواند تا زمانی که مهریّه خود را دریافت نکرده است، از نزدیکی کردن شوهر جلوگیری کند، چه شوهر توانایی بر دادنمهریّه داشته باشد یا نه. امّا اگر پیش از گرفتن مهریّه به نزدیکی راضی شود و شوهر با او نزدیکی کند، دیگر نمیتواند بدون عذر شرعی از نزدیکی شوهر جلوگیری کند.
مسأله: اگر زن بخواهد از حقّ حبس خود استفاده نماید و ادّعای عدم نزدیکی کند، در صورتی که مدّتی هر چند کوتاه زیر یک سقف زندگی کرده اند، سخن زن پذیرفته نیست.
مسأله: اگر شوهر به اجبار نزدیکی کند و بکارت زن را از بین ببرد، حقّ حبس زن از بین نمیرود.
مسأله: زن نمیتواند رفتن به خانه شوهر را مشروط به دریافت مهریّه کند، امّا میتواند تا زمانی که مهریّه خود را دریافت نکرده است، از نزدیکی کردن شوهر جلوگیری کند.
مسأله: در عقد ازدواج دائم، در صورتی که شوهر قادر به پرداخت مهریّه به صورت یکجا نیست، مهریه را قسط بندی میکنند و زن باید با گرفتن اوّلین قسط تمکین کند و اگر تمکین نکند، ناشزه است و حقّ دریافت نفقه را ندارد و مرد میتواند ازدواج مجدّد داشته باشد.
مسأله: اگر مرد قادر به پرداخت مهریّه نباشد، شرعاً نمیتوان او ا ر زندانی کرد، بلکه مهریّه باید قسط بندی شود و زن باید با دریافت اوّلین قسط، تمکین کند.
مسأله: هرگاه مرد در پرداخت مهریّه به عُسر و حَرَج بیفتد، باید به صورت اقساط از او گرفت، به نحوی که حقّ زن نیز رعایت شود.
مسأله: در عقد ازدواج دائم، حقّ حبس با دریافت قسط اوّل مهریّه برطرف میشود. امّا اگر مرد در پرداخت اقساط مهریّه کوتاهی کند، حقّ حبس برای زن باقی خواهد بود و زن میتواند هر بار که قسط مهریّه اش را دریافت نکرد، تمکین نکند.
مسأله: در عقدنامه ها، مهریّه را گاهی به صورت عندالمطالبه و گاهی به صورت عندالاستطاعه مینویسند که هر دو جایز است. امّا باید توجّه داشت از نظر اصول کلّی، عندالمطالبه و عندالاستطاعه تفاوتی ندارد، زیرا عندالمطالبه نیز مشروط بر استطاعت است. البتّه در شرایط فعلی اگر به صورت عندالاستطاعه نوشته شود، بهتر
است.
مسأله: اگر مرد در هنگام اجرای عقد ازدواج شرط کند که فقط در صورت توانایی مهریّه را بپردازد، زن حق ندارد در صورت عدم توانایی شوهر مهریّه اش را مطالبه کند.
مسأله: در عقد ازدواج دائم، اگر زن تمکین نکند و بدون اجاز ه شوهر از منزل خارج شود، حقّ دریافت نفقه را ندارد امّا حقّ دریافت مهریّه را دارد.
مسأله: اگر به خاطر ناتوانی مرد از نزدیکی، زن عقد ازدواج دائم را فسخ کند، مرد باید نصف مهریّه را به زن بپردازد. ولی اگر به خاطر یکی دیگر از عیب هایی که باعث فسخ عقد ازدواج میشود مرد یا زن عقد ازدواج را فسخ کنند، اگر با هم نزدیکی نکرده باشند مهریّه به زن تعلّق نمیگیرد ولی اگر نزدیکی کرده باشند، بنابر احتیاط واجب مرد باید تمام مهریّه را به زن بپردازد.
مسأله: اگر عقد ازدواج دائم باطل باشد و نزدیکی صورت نگرفته باشد، مهریّه به زن تعلّق نمیگیرد، خواه مهریّه قبلاً تعیین شده باشد یا نه.
مسأله: اگر عقد ازدواج دائم باطل باشد و نزدیکی صورت گرفته باشد، به زن مهرالمثل تعلّق میگیرد، خواه مهریّه قبلاً تعیین شده باشد یا نه.
مسأله: عقد ازدواج دائم بدون تعیین مهریّه صحیح است و اگر مرد با زن نزدیکی کند، به زن مهرالمثل تعلّق میگیرد.مهرالمثل یعنی مهریه امثال آن زن در عرف و عادت. اگر مهریّه زن در هنگام عقد ازدواج با توافق زن و مرد تعیین شده باشد، به آن مهرالمسمّی گویند.
مسأله: ظاهر این است که مهرالمثل حدّ معیّنی ندارد وگرنه مهرالمثل صدق نمیکند.
مسأله: معیار مهرالمثل این است که ببینند در عرف محل، چنین زنی با چنین شرایطی به تصدیق افراد آگاه معمولاً چقدر مهر دارد و اگر عرف محل از مسیر صحیح منحرف باشد، باید عرف محلهای دیگر را در نظر گرفت.
مسأله: مهرالمثل در مواردی تحقّق مییابد، به عنوان مثال اگر در هنگام عقد ازدواج دائم، مهریّه تعیین نشود و یا مهریّه ای حرام یا دروغین تعیین شود، پس از نزدیکی برای زن مهرالمثل تعیین میشود.
مسأله: تعیین مهریّه سنگین حرام نمیباشد امّا کار مناسبی نیست و اگر مردی مهریّه همسرش را بقدری سنگین کرده باشد که آن را مهریّه سفیهانه بدانند یا نشانه عدم قصد جدّی نسبت به پرداخت آن است، عقد ازدواج صحیح است ولی مهریّه باطل است و به زن مهرالمثل تعلّق میگیرد.
مسأله: اگر مرد هنگام تعیین مهریّه، به در وغ اموالی را که ندارد مهر زن کند و بر اساس آن عقد ازدواج دائم را بخوانند، عقد ازدواج صحیح است ولی مهریّه باطل است و اگر نزدیکی کرده باشد، به زن مهرالمثل تعلّق میگیرد.
مسأله: اگر مردی با زنی زنا کند و این عمل با اکراه زن صورت گرفته باشد، باید به زن مهرالمثل بپردازد ولی اگر زنا با رضایت زن بوده، مهریّه به زن تعلّق نمیگیرد.
مسأله: اگر چند نفر به یک زن تجاوز کرده باشند، هر کدام باید مهرالمثل جداگانه بپردازند.
مسأله: اگر بکارت دختری در اثر تصادف از بین برود، مهرالمثل به او تعلّق میگیرد.
مسأله: ما فرقی بین مهرالمثل و ارشالبکاره نمیگذاریم. تفاوت مهریّه دختر باکره و زنی که بکارت او زائل شده، ارشالبکاره نامیده میشود.
مسأله: مهرالمثل عندالمطالبه است مگر اینکه شخص مدیون قدرت بر پرداخت نداشته باشد که در اینصورت باید به صورت اقساط از او گرفت.
مسأله: در عقد ازدواج دائم، اگر مرد از ابتدا قصد پرداخت مهریّه را نداشته باشد، عقد ازدواج صحیح است و مرد باید مهریّه را به زن بپردازد.