نفقه زن در دوران عده طلاق

بر اساس قانون مدنی ، مرد موظف شده است که در عقد دائم ( غیر موقت ) به زوجه خود نفقه بپردازد . همچنین ، ” نفقه زوجه عبارت است از همه نیازهای متعارف و متناسب با وضعیت زن از قبیل مسکن ، البسه ، نان ، اثاث منزل و هزینه های درمانی و بهداشتی و خادم در صورت عادت یا احتیاج به واسطه نقصان یا مرض ” . بنابراین ، منظور از نیازهای متعارف و متناسب با وضعیت زن این است که مرد موظف است همه نیازهای زن را بر اساس عرف جامعه برطرف کند .

نکته مهمی که در رابطه با تکلیف پرداخت نفقه زن وجود دارد آن است که زن نیز متقابلا موظف است که از شوهر خود تمکین کرده و وظایف زناشویی خود را انجام بدهد . بنابراین ، در صورتی که زن بدون هرگونه دلیل موجهی از تمکین در قبال شوهر خودداری کرده باشد ، حق دریافت نفقه ندارد .

همانگونه که واضح است ، میان تکلیف مرد به پرداخت نفقه و تکلیف زن به تمکین از شوهر ، ارتباط متقابلی وجود دارد . به همین دلیل است که در صورت طلاق یا جدایی میان زوجین ، شوهر دیگر الزامی به پرداخت نفقه نداشته و زن نیز موظف به تمکین از شوهر نیست .

با این وجود ، مطلب ذکر شده عمومیت ندارد . با این توضیح که طلاق را می توان به دو نوع طلاق بائن و طلاق رجعی تقسیم بندی کرد که در طلاق بائن ، از همان لحظه طلاق ، رابطه زوجیت به صورت کامل پایان می یابد ؛ اما در طلاق رجعی ، مرد می تواند در طول مدت مشخصی تحت عنوان مدت عده طلاق رجعی ، به همسر خود رجوع کرده و طلاق را بی اثر سازد .

بنا به حق رجوعی که برای مردان در طلاق رجعی پیش بینی شده است ، این تکلیف نیز برای وی وجود دارد که در طول مدت عده طلاق رجعی ، به همسر خود نفقه بدهد اما در صورتی که طلاق از نوع بائن باشد ، زن حق دریافت نفقه پس از طلاق را نخواهد داشت .