ازدواج سفید، نوعی ازدواج است که در آن طرفین، بدون قبول تعهدات شرعی و قانونی و ثبت رسمی ازدواج خود، اقدام به تشکیل زندگی و پیوند زناشویی می کنند. به عبارت دیگر زوجین، بدون خواندن صیغه یا خطبه عقد نکاح و ثبت ازدواج خود به صورت رسمی و قانونی، زندگی زناشویی خود را شروع می کنند.
در این نوع ازدواج، به علت عدم وجود تعهدات قانونی و عدم ثبت ازدواج در دفترخانه، طرفین نمی توانند، هیچ ادعای قانونی در خصوص اموال و ترکه شریک زندگی خود، پس از فوت و هنگام تقسیم ارثیه آن، داشه باشند. همچنین طرفین ازدواج سفید، به دلیل عدم به ثبت رساندن ازداج خود به صورت رسمی و قانونی، از هیچ یک از حقوقی که در قوانین ایران، برای زوجین پس از ازدواج رسمی در نظر گرفته شده است، بهره مند نمی شوند.
از دیدگاه حقوقی، به دلیل مغایر بودن این نوع ازدواج با موازین دین اسلام و همچنین عدم پذیرش آن توسط عرف جامعه، قانون گذار ایران تاکنون ازدواج سفید را به رسمیت نشناخته و قانونی در خصوص شرایط آن وضع نکرده است. اما در این خصوص که این ازدواج صحیح است یا نه، می توان گفت، ازدواج در معنای عام و پذیرفته شده آن مبنی بر پذیرش طرفین عقد و قبول شرایط حاکم بر آن می باشد. در حقوق ایران وقوع ازدواج باید همراه با رعایت تشریفات قانونی و انجام الزاماتی، مانند خواندن صیغه نکاح و ثبت رسمی آن باشد.
در دین اسلام، عقد نکاح در دو شکل دائم و موقت پذیرفته شده است و طبق حکم فقهی برخی فقها، حکم فقهی نکاح، آن است که هم در نکاح دائم، هم در نکاح موقت باید صیغه عقد به طور شفاهی خوانده شود و ایجاب و قبول به طور صریح توسط زوجین ادا شود. برخی از فقها، بر این اعتقاد هستند که وقوع رابطه زناشویی، بدون خواندن عقد نکاح، به هیچ وجه نمی تواند مورد پذیرش باشد و در صورت وقوع، در حکم زنا بوده و احکام و مجازات زنا باید در خصوص عاملین آن جاری شود.